Θέλω να πετάξω..., μα με φοβίζει η μοναξιά μου

...από την Αγγελική

- Κοιτάζω τον ουρανό, όμορφος, γαλάζιος, καθαρός!

Ονειρεύομαι όταν τον κοιτώ, χάνομαι μέσα στο απέραντο γαλάζιο…

Ξαφνικά συνειδητοποιώ, ότι ζηλεύω τα πουλιά. Ναι, τα ζηλεύω γιατί έχουν μια φωλιά οπού εκείνα την θέλουν και την ελευθερία να πετάξουν μακριά της όποτε θέλουν!

 Μεγάλο προσόν, μεγάλο πλεονέκτημα των πουλιών!
Την κοιτούσα έκπληκτη, σκεφτόμουν τι είναι αυτά που λέει ξαφνικά!
Ρε μπας και τα έχασε η φίλη μου ?
Το κατάλαβε, γυρίζει το κεφάλι, χαμογελάει και συνεχίζει το μονόλογο της.
- Ξέρω σου φαίνονται όλα παράξενα, όλα τρελά. Όμως δεν τα έχασα ακόμη τουλάχιστον! Αλλά να, έρχονται στιγμές που βαραίνει η ψυχή μου, αγανακτεί το μέσα μου και θέλει να πετάξει!

Δεν είμαι από τις γυναίκες που τα παρατάνε εύκολα, όχι, θα έλεγα ότι είμαι από τις γυναίκες που αγωνίζονται, παλεύω καθημερινά με την δουλειά, το σπίτι και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Δεν μπορώ κάποιες στιγμές να αντέξω την αδιαφορία του απέναντι σε όλα! 

Μιλάω για τον άντρα μου, συμπληρώνει. Είμαστε εδώ και 20 χρόνια παντρεμένοι . Έχουμε 2 παιδιά, τα ξέρεις μου λέει, που είναι θα έλεγα αρκετά καλά παιδιά χωρίς να μας δημιουργούν μεγάλα προβλήματα. Αν και το ένα είναι στην εφηβεία. Ίσα - ίσα που καταλαβαίνουν πολλά και εκτιμούν περισσότερα από ότι άλλα στην ηλικία τους. 

Όμως εκείνος είναι σε πλήρη αδιαφορία για όλα! Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα εκτός της δουλειάς του και της δικής του ξεκούρασης. Πρωτοβουλία  ανύπαρκτη …..μηδενική ! Όλα περνούν από μένα. Που θα πάνε τα παιδιά, τι θα φάνε τα παιδιά, τι θέλουν τα παιδιά ..ποτέ πρέπει να βάζουμε πετρέλαιο, ποτέ πρέπει να κάνουμε σέρβις στο αυτοκίνητο, ποτέ πρέπει να κάνουμε μια επίσκεψη κοινωνική ή ποτέ πρέπει να πάμε στη μάνα του. ΑΜΑΝ πια δεν μπορώ άλλο! Άσε που πλέον μόνο όταν είναι να κάνουμε έρωτα με θυμάται και υπάρχω! Τις υπόλοιπες μέρες είμαι απλά μια υπεύθυνη για όλα τα πράγματα γύρω μας !

Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε τρελούς καβγάδες όχι και αυτό γιατί εγώ δεν μιλάω. Είμαι ένα φάντασμα εσωτερικά και εξωτερικά μια δυναμική γυναίκα. Μου λείπει ένα άγγιγμα, ένα ζεστό βλέμμα, μια τρυφερή αγκαλιά. Νομίζω ότι υπάρχω σαν γυναίκα. Έχω χάσει την αυτοπεποίθηση μου. 

Είμαι ένα κενό! Το μυαλό μου είναι ένα υγρό υπόγειο γεμάτο από σκόνες και βρωμιές και γύρω γύρω τοίχος! Ξέρω τι σκέφτεσαι τώρα, με κοιτά.
Γιατί τόσα χρόνια δεν έκανα κίνηση να χωρίσω. Θα σου απαντήσω . Δεν θα άφηνα ποτέ τα παιδιά μου χωρίς έστω και αυτό το δείγμα πατέρα. Κανείς, και το πιστεύω αυτό, δεν θα είναι καλύτερος, τουλάχιστον για τώρα που είναι μικρά, για αυτά. Εξάλλου ούτε εγώ έχω την δύναμη να πάρω τέτοια απόφαση. Φοβάμαι την μοναξιά της ψυχής μου ! Την ζω πολλά χρόνια  και με τρομάζει !  

Κάνει μια κίνηση σαν κάτι να την τρόμαξε.
- Τι έπαθες ; την ρωτώ
- Α, μην δίνεις σημασία, είδα την μοναξιά κατάματα και τρόμαξα!
- Τι θέλεις να κανείς ; Τι νομίζεις ότι  μπορεί να σε βοηθήσει με την κατάσταση που ζεις; Έχεις σκεφτεί να κανείς καμιά κίνηση;
-Δεν ξέρω τι μπορεί να με βοηθήσει - απαντάει - αλλά θα ήθελα πολύ να γύριζα τον χρόνο πίσω. Ούτε ποτέ μου σκέφτηκα να κάνω άλλη κίνηση η έστω να βρω άλλη λύση. Ζω με το Όνειρο παρέα και την μοναξιά μου συντροφιά αλλά έχω μια κρυφή επιθυμία …..

Να πετάξω και εγώ εκεί ψηλά στον ουρανο,μα με φοβίζει η μοναξιά που μπορεί να υπάρχει ακόμη και εκεί ψηλά!

Δεν της είπα τίποτα. Σηκωθήκαμε και κάναμε μια βόλτα στην θάλασσα. Κάποια στιγμή λίγο πριν χωρίσουμε μου είπε :
- Σε ευχαριστώ που με άκουσες χωρίς να αρχίσεις να λες αυτό και εκείνο πρέπει να κανείς .
Της χαμογέλασα και της ευχήθηκα να έρθει η μέρα που θα πετάξει στο ουρανό αλλά όχι μόνη, να έχει δίπλα της τον άγγελο που επιθυμεί η ιδία η καρδιά της !

Πηγή :fe-mail