Ολόκληρο το εορτολόγιο για σήμερα
Αρχή της Ινδίκτου (=αρχή εκκλησιαστηκού έτους)
Αγίες Τεσσαράκοντα Παρθένες (1) και Ασκήτριες και Αμμούν
ο διδάσκαλος αυτών
Όσιος Συμεών (3) ο Στυλίτης
Όσιος Μελέτιος ο νέος που ασκήτευσε στο όρος της
Μυουπόλεως
Οσία Μάρθα μητέρα του οσίου Συμεών, που ασκήτευσε στο
όρος θαυμαστό
Οσία Ευανθία
Δίκαιος Ιησούς (2) γιος του Ναυή
Άγιοι Εύοδος, Καλλίστη, Αγαθόκλεια και Ερμογένης
Μνήμη του μεγάλου εμπρησμού στην Κωνσταντινούπολη
Ανάμνηση Θαύματος της Θεοτόκου στη Μονή των Μιασηνών
Άγιος Αγγελής ο Νεομάρτυρας που μαρτύρησε στην
Κωνσταντινούπολη
Όσιος Νικόλαος ο Κουρταλιώτης
Όσιος Συμεών, ο Λέσβιος, Στυλίτης
Όσιος Αντώνιος «ὁ ἐν Ἀγυίᾳ»
Σύναξη της Παναγίας της Καταπολιανής στην Τήνο
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γεθσημανή εν Ρωσία
(1) Οι 40 Παρθένες, ήταν άγιες
γυναίκες που έζησαν στην Αδριανούπολη της Θράκης, την εποχή του βασιλιά Λικινίου.
Ηγεμόνας της περιοχής ήταν ό Βάβδος ( 305 μ.Χ.) ο οποίος τις συνέλαβε και τους ζήτησε να προσκυνήσουν
τα είδωλα και σε πρώτη φάση τις άφησε ελεύθερες. Η Κελσίνα, η οποία ήταν και η αρχόντισσα της
πόλης κατάλαβε ότι αυτό ήταν η αρχή και μάζεψε όλα τα κορίτσια στο σπίτι της
και μαζί με ένα διάκονο με το όνομα Αμμούν, προσευχήθηκαν και ετοιμάστηκαν για
το μαρτύριο που θα ακολουθούσε.
Πράγματι ο Ηγεμόνας Βάρδος τις ξανακάλεσε και οι παρθένες με παρρησία
ομολόγησαν την πίστη τους και μόνο με την προσευχή τους συνέτριψαν τα είδωλα
και ο ιερεύς των ειδώλων ανυψώθηκε στον αέρα, μέχρις ότου, βασανιζόμενος από
πύρινους αγγέλους, έπεσε νεκρός στη γη.
Ο Βάβδος τότε, διέταξε να
φορέσουν στο κεφάλι του Αμμούν μια χάλκινη πυρακτωμένη κεφαλαία, να του ξύσουν
τις πλευρές και να τις κάψουν με αναμμένη λαμπάδα και τέλος να τον κρεμάσουν.
Ο Αμμούν παρά τα μαρτύρια παρέμεινε αβλαβής και οδηγήθηκε μαζί με τις μαθήτριές του από τη
Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγορά της Βουλγαρίας) στην Ηράκλεια, στον βασιλέα
Λικίνιο. Στο δρόμο παρουσιάστηκε ο
Κύριος και τους ενθάρρυνε και όταν έφτασαν στην πόλη παρουσιάστηκε μπροστά τους
και τους καλωσόριζε, η Αγία Γλυκερία.
Όταν έφτασαν στην Ηράκλεια τους έριξαν στα θηρία αλλά και πάλι η προσευχή
έριξε τα θηρία σε βαθύ ύπνο. Οι στρατιώτες τότε άναψαν φωτιά για να τις ρίξουν μέσα και 10 από τις
παρθένες αφού σφραγίσθηκαν με το σημείο του σταυρού πήδησαν στις φλόγες, οκτώ
από τις υπόλοιπες αποκεφαλίστηκαν μαζί με τον διδάσκαλό τους Αμμούν, τις δε
υπόλοιπες τις κατάσφαξαν και έβαλαν στο στόμα τους πυρακτωμένα σίδερα.
Στην ασματική Ακολουθία και σε νεότερους Συναξαριστές απαντούν τα εξής
ονόματα: Αδαμαντίνη, Αθηνά, Ακριβή,
Αντιγόνη, Αριβοία, Ασπασία, Αφροδίτη, Διόνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ,
Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεανόη, Θεόνυμφη, Θεοφάνη, Καλλιρρόη,
Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη,
Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ,
Τερψιχόρη, Τρωάς, Χάϊδω και Χαρίκλεια (βλ. Πρωτ. Κων/νου Πλατανιτου, Εορτολόγιον
της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αποστολική Διακονία, εκδ. Δ , 1997, σελ. 23 υποσ.).
Τα ονόματά τους έχουν διασωθεί στο αρχαίο Μαρτύριόν τους (Bibliotheca Hagiographica Graeca 2280-2281) και
είναι: Λαυρεντία η διάκονος, Κελσίνα, Θεοκτίστη (η Θεόκλεια), Δωροθέα,
Ευτυχιανή, Θέκλα, Αρισταινέτη, Φιλαδέλφη, Μαρία, Βερονίκη, Ευλαλία (η Ευθυμία),
Λαμπροτάτη, Ευφημία, Θεοδώρα, Θεοδότη, Τετεσία, Ακυλίνα, Θεοδούλη, Απλοδώρα,
Λαμπαδία, Προκοπία, Παύλα, Ιουλιάνα, Αμπλιανή, Περσίς, Πολυνίκη, Μαύρα,
Γρηγορία, Κυρία (η Κυριαίνη), Βάσσα, Καλλινίκη, Βαρβάρα, Κυριακή, Αγαθονίκη,
Ιούστα, Ειρήνη, Ματρώνα (η Αγαθονίκη), Τιμοθέα, Τατιανή, Άννα (η Ανθούσα).
(2) Ο Δίκαιος Ιησούς ήταν Εβραίος γιος του Ναυή και διάδοχος του προφήτη Μωϋσή, όπου ανέλαβε και την αρχηγία μετά τον θάνατο του. Οδήγησε τον λαό του Ισραήλ μαζί με την κιβωτό στην Παλαιστίνη την οποία αφού κατέλαβε, την μοίρασε στους Ισραηλίτες, τους οποίους κυβέρνησε για 27 χρόνια. Απεβίωσε 110 χρονών.
(3) Ο Όσιος Συμεών,
καταγόταν από το Σισάν, της Κιλικίας και έζησε επί εποχής αυτοκράτορα του
Λέοντος του Α` και πατριαρχίας Μαρτυρίου στην Αντιόχεια. Αφιερώθηκε στον Θεό
από πολύ νεαρά ηλικία ασκητεύοντας κοντά στον όσιο Ηλιόδωρο αλλά την επωνυμία
στυλίτης την πήρε επειδή έζησε σαράντα ολόκληρα χρόνια, πάνω σε έναν στύλο και
αυτό για περισσότερο ασκητική δοκιμασία.
