ΤΑΡΑΣΙΟΣ, ΡΗΓΙΝΙΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ,
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Νηστεία - Επιτρέπονται όλες οι τροφές εκτός από το κρέας
Ολόκληρο το εορτολόγιο για σήμερα
1. Άγιος
Ταράσιος (1) Αρχιεπίσκοπος
Κωνσταντινούπολης
2. Άγιος
Ρηγίνος (2) ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος
Σκοπέλου
3. Άγιος
Αλέξανδρος ο Μάρτυρας ο εν Δριζιπάρω της
Θράκης
4. Άγιος
Αντώνιος
5. Άγιος
Θεόδωρος ο δια Χριστόν σαλός
6. Άγιος
Μάρκελλος Επίσκοπος Απαμείας της Κύπρου
(1) Ο Άγιος Ταράσιος, γεννήθηκε το 730 μ.Χ. (περίπου) στην
Κωνσταντινούπολη και ο πατέρας του ήταν ο έπαρχος της Κωνσταντινούπολης
Γεώργιος και έδωσε στον Ταράσιο την πρέπουσα χριστιανική και φιλοσοφική μόρφωση.
Ο ίδιος ο Ταράσιος διετέλεσε ύπατος αλλά και πρωτασηκρήτης του αυτοκράτορα. Μετά την απόσυρση στη μονή Φλώρου, του Πατριάρχη
Παύλου ΣΤ΄ (784 μ.Χ.) την εποχή
των εικονομαχιών, η αυτοκράτειρα Ειρήνη τον επέλεξε για Πατριάρχη ενώ ακόμα
ήταν λαϊκός και χειροτονήθηκε λαμβάνοντας και τους τρείς βαθμούς κατευθείαν τα Χριστούγεννα
του 784 μ.Χ. Η επιλογή ενός λαϊκού για
το αξίωμα του Πατριάρχη προκάλεσε την διαμαρτυρία του Πάπα Ανδριανού Α΄αλλά και αρκετών συγχρόνων του, αλλά την δέχτηκαν όλοι, δεδομένου ότι επιλογή
αυτή έβρισκε σύμφωνο όχι μόνο τον αυτοκράτορα αλλά και το λαό. Ο Ταράσιος (784
ως το 806 μ.χ). κατόρθωσε να αποκαταστήσει την ενότητα της εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλης με τα άλλα
Πατριαρχεία και αναθέρμανε τις σχέσης με τον Πάπα της Ρώμης, φροντίζνοντας όμως να περιορίσει όσο το
δυνατόν τις απαιτήσεις του. . Το 787 μ.Χ.διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη
Ζ` Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια, λαμβάνοντας θέση υπέρ της αναστήλωσης των
εικόνων, πείθοντας μάλιστα προς αυτήν την κατέυθυνση και τους αυτοκράτορες,
δεδομένου ότι κατάφερε να πείσει ότι η
προσκύνηση των εικόνων δεν είχε στοιχεία ειδωλολατρίας.
Ήρθε όμως σε αντιπαράθεση με ζηλωτές μοναχούς, γιατί
θεωρούσαν ότι η τιμωρία που επέβαλε στους εικονομάχους επισκόπους (ακοινωνισία ενός
έτους) και όταν αργότερα το 795 μ.Χ. ο αυτοκράτορας
Κωνσταντίνος ΣΤ΄ θέλησε να κάνει δεύτερο γάμο ο ηγούμενος της μονής Σακκουδίωνος Πλάτων και ο
Θεόδωρος Στουδίτης, θεώρησαν ότι αυτό ήταν μοιχεία και κατηγόρησαν τον Πατριάρχη Ταράσιο, επειδή
κράτησε ουδέτερη στάση. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος
ΣΤ΄ τους εξόρισε στη Θεσσαλονίκη και επέστρεψαν το 797 μ.Χ. όταν ανέλαβε η αυτοκράτειρα Ειρήνη ξανά
το θρόνο ( αφού είχε τυφλώσει το γιό της).
Μετά από 22 χρόνια στην Πατριαρχία, πέθανε ειρηνικά στις 25 Φεβρουαρίου του 806
μ.Χ. , ταλαιπωρημένος από ασθένεια που στο τέλος δεν μπορούσε να ομιλήσει.
(2) Ο Άγιος Ρηγίνος γεννήθηκε στη Λιβαδειά και έζησε επί
εποχής αυτοκρατόρων Κωνασταντίνου, Κώνστα και Ιουλιανού του Παραβάτη. Οι μόνες πληροφορίες
που έχουν διασωθεί είναι ότι υπήρξε επίσκοπος Σκοπέλου και τη εποχή της αίρεσης των Αρειανών, συμμετείχε στην Σαρδική σύνοδο σαν επίσκοπος της Σκοπέλου και μαζί με
περισσότερους από 300 άλλους αρχιερείς καταδίκασαν την αίρεση του Αρείου. Όταν αργότερα
ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και άρχισε τις διώξεις
των χριστιανών, ο Άγιος Ρηγίνος συνελήφθη και το 362 μ.Χ. υπέστη μαρτυρικό
θάνατο. Το άγιο λείψανό του, βρέθηκε στην Κύπρο, από όπου και μετακομίστηκε
στην Σκόπελο, όπου εναποτέθηκε στη Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Είναι ο
πολιούχος άγιος της Σκοπέλου.
Πηγή : 