Το έθιμο του Κλήδωνα τελείται
την παραμονή (23/6) της εορτής των Γενεθλίων του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου
(24/6) και προέρχεται από την αρχαιότητα. Υπάρχουν γραπτά κείμενα με το έθιμο
από τους Βυζαντινούς χρόνους!
Η ίδια η λέξη «κλήδων», υπάρχει από την εποχή
του Ομήρου και σημαίνει μαντικός ψίθυρος, δηλαδή προφητεία όπως θα λέγαμε
σήμερα, μόνο που η προφητεία του Κλήδωνα αφορούσε αποκλειστικά ένα σκοπό!
Τα ανύπαντρα κορίτσια να «δουν»
τον μέλλοντα σύντροφό τους!
Έτσι την παραμονή του Αϊ-Γιαννιού,
οι ανύπανδρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα από τα πηγάδια του χωριού. Μέχρι εκεί θα πήγαιναν «αμίλητες» δηλαδή
κατά την διαδρομή δεν έπρεπε να μιλήσουν
σε κανέναν για κανένα λόγο!
Η κάθε μία έγραφε στοίχους
ανάλογους με το έθιμο και τοποθετούσαν τα χαρτάκι σε ένα δοχείο.
Στη συνέχει μια μία κοιτούσε μέσα
στο πηγάδι και λέγετε ότι έβλεπε πάνω στην επιφάνεια του νερού τη μορφή του
άντρα που θα παντρευόταν.
Έπειτα άναβαν μεγάλες φωτιές και
μαζευόντουσαν όλοι από το χωριό, έκαιγαν τα μαγιάτικα στεφάνια και έλεγαν τα
λόγια του κλήδωνα :
«Ανοίγουμε τον κλήδονα με τ'
Αγιαννιού την χάρη, και όποια έχει καλό ριζικό σήμερα ναν το πάρει»
Μία μία κοπέλα έπαιρνε ένα από
τα χαρτάκια και διάβαζε δυνατά τους τα
«γραμμένα».
Αυτό προκαλούσε πολλά γέλια
γιατί μέσα σε αυτούς τους κλήδωνες έγραφαν διάφορα!
Στη συνέχεια μικροί μεγάλοι πηδούσαν τις φωτιές
οι οποίες έπαιζαν και λόγο Υγιεινής γιότι όπως αναφέρεται καιγόντουσαν και οι
ψύλλοι! Α/Μ
