Σε συνεχή αναζήτηση για τα... μυστικά του παρελθόντος οι επιστήμονες
Ποια είναι τα πιο παράξενα πράγματα που ανακαλύφθηκαν για το παρελθόν;
Από τον ήχο της φωνής του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ μέχρι την ηλικία του
πρώτου πονοδόντου, η επιστήμη μας έχει βοηθήσει να ανακαλύψουμε που δεν
ξέραμε και ίσως δεν είχαμε ποτέ αναρωτηθεί να μάθουμε.
O ήχος της φωνής του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ
Ο άνθρωπος που μας έδωσε τη δυνατότητα να ακούμε ο ένας τη φωνή του άλλου όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε είχε παραμείνει …σιωπηλός στην ιστορία. Ωστόσο, το Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου εντόπισαν τη φωνή του Μπελ ηχογραφημένη. Οι ερευνητές είχαν ανακαλύψει ένα χειρόγραφο που κατέγραφε μια ηχογράφηση, το οποίο έφερε ημερομηνία και την υπογραφή του Μπελ. Πρόσφατα, οι ερευνητές ταίριαξαν το χειρόγραφο αυτό με μια ηχογράφηση της 15ης Απριλίου του 1885, η οποία είναι -φυσιολογικά- κακής ηχητικής ποιότητας, με τον Μπελ να διαβάζει νούμερα για 4 λεπτά, κλείνοντας με τη φράση «εις επιβεβαίωσιν των οποίων, ακούστε τη φωνή μου, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ». Η οπτική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για να ανακτηθεί ο ήχος αναπτύχθηκε κατά τα περασμένα 10 χρόνια. Η ομάδα ερευνητών είναι σε συνεχή αναζήτηση περισσότερου ηχογραφημένου υλικού από το εργαστήριο του εφευρέτη.
Το χρώμα του τρένου που μετέφερε το σώμα του Λίνκολν
Η κηδεία του Λίνκολν το 1865 περιλάμβανε μια περιφορά στις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ, διάρκειας δύο εβδομάδων, με τρένο,. Δεδομένης όμως της δυνατότητας λήψης μόνο ασπρόμαυρων φωτογραφιών, κανείς δε γνώριζε τι χρώμα ήταν το βαγόνι που μετέφερε το σώμα του Αμερικανού προέδρου και με την επέτειο των 150 ετών από τη δολοφονία του να πλησιάζει, το χρώμα άρχισε να γίνεται σημαντικό. Έτσι, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα συνεργάστηκαν με δημιουργούς μοντέλων τρένων για να βρουν το χρώμα του βαγονιού. Μια δύσκολη υπόθεση, ειδικά με το βαγόνι καμένο από το 1911. Ωστόσο, ένας χημικός και φίλος των τρένων, ο Γουέιν Γουεσολόσκι, απέκτησε ένα μικρό κομμάτι από την ελάχιστη διακόσμηση του τρένου που σώθηκε. Αφότου συνέκριναν τα υπολείμματα μπογιάς με τα εθνικά πρότυπα χρωμάτων, το χρώμα αποκαλύφθηκε – μια σκούρα καστανέρυθρη απόχρωση.
Τι μπογιά χρησιμοποιούσε ο Πικάσο
Το Ινστιτούτο Τεχνών του Σικάγο και το Εθνικό Εργαστήριο του Σικάγο συνεργάστηκαν για να καθορίσουν τι μπογιά χρησιμοποιήθηκε στους διάσημους πίνακες του Πικάσο. Χρησιμοποίησαν ισχυρές ακτίνες Χ για να εξετάσουν το είδος μπογιάς και τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα: ο Πικάσο ήταν ανάμεσα στους πρώτους που, αντί για μπογιά ειδικά κατασκευασμένη για καλλιτέχνες, χρησιμοποιούσε κοινή οικιακή μπογιά. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούσε την Ripolin, την πρώτη οικιακή μπογιά που βγήκε στο εμπόριο.
Η οσμή της νεαρής Γης
Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς μπορεί να μύριζε η Γη πριν από 1,9 δισεκατομμύρια χρόνια; Οι επιστήμονες ίσως ανακάλυψαν την αρχαία δυσοσμία, εξετάζοντας απολιθώματα που βρέθηκαν κοντά στη λίμνη Σουπήριορ στον Καναδά. Μια ομάδα ερευνητών δημοσίευσε μια έκθεση με απολιθώματα που αποδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο τα μικρόβια τρέφονταν, την ετεροτροφία. «Η ετεροτροφία είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα με αυτό που συμβαίνει στο στομάχι μας μετά το φαγητό, όπου βακτήρια διασπούν την οργανική ύλη» λέει ο Μάρτιν Μπρέιζερ, ένας από τους ερευνητές και καθηγητής στην Οξφόρδη.
Αυτό, στην πραγματικότητα, δεν είναι πολύ διαφορετικό από τον τρόπο τροφής των βακτηριδίων σήμερα, πράγμα που αφήνει υποψίες μυρωδιάς υδρόθειου – δηλαδή, της δυσοσμίας των σάπιων αυγών. «Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι η ζωή στη Γη πριν από 1,9 δισεκατομμύρια χρόνια σίγουρα θα μύριζε σαν σάπια αυγά»
Η ηλικία του πρώτου πονόδοντου
Το 2011, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Τορόντο βρήκαν ενδείξεις στοματικής μόλυνσης σε ερπετά που έζησαν κατά τον Παλαιοζωικό αιώνα, 275 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ στοματικής/οδοντικής ασθένειας σε σπονδυλωτά κατά 200 εκ. χρόνια – γιατί φυσικά και υπάρχει τέτοιο ρεκόρ. Τα ατυχή πλάσματα που ανήκαν στο είδος του λαβιδόσαυρου (Labidosaurus Hamatus) πρέπει να αντιμετώπισαν πονόδοντους καθώς προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στη ζωή στην ξηρά και στην κατανάλωση κρέατος και φυτών. Χρησιμοποιώντας αξονική τομογραφία, οι επιστήμονες εντόπισαν την εκτεταμένη μόλυνση που οδήγησε στην καταστροφή του οστού του σαγονιού και σε απώλεια δοντιών.
Η ύπαρξη μιας φρανκενστάιν μούμια
Υπάρχει όντως η φρανκενστάιν- μούμια; Όχι ακριβώς, πάντως ερευνητές το περασμένο καλοκαίρι ανακάλυψαν ότι τα δύο πτώματα ηλικίας 3.000 ετών που βρέθηκαν σε βάλτο ήταν βασικά μουμιοποιημένοι… φρανκενστάιν. Τα σώματα αυτά, ένα ανδρικό και ένα γυναικείο, μάλλον τοποθετήθηκαν στο βάλτο για να διατηρηθούν, και θάφτηκαν εκ νέου εκατοντάδες χρόνια μετά. Οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν πως το σαγόνι του γυναικείου σκελετού δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο κρανίο και, μετά από μερικά τεστ DNA, βρήκαν ότι τα κόκκαλα είχαν προέλθει από διαφορετικούς ανθρώπους. Στην περίπτωση του ανδρικού σκελετού, τα κόκκαλα ανήκαν σε ανθρώπους που τους χώριζαν εκατοντάδες χρόνια. Η εξήγηση γι’ αυτό το ανθρώπινο πάζλ δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά ο επιστήμονας Τέρι Μπράουν εξέφρασε την κυνική περίπτωση ότι «το κρανίο ίσως χάθηκε, οπότε απλά βρήκαν ένα άλλο και το κόλλησαν».
O ήχος της φωνής του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ
Ο άνθρωπος που μας έδωσε τη δυνατότητα να ακούμε ο ένας τη φωνή του άλλου όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε είχε παραμείνει …σιωπηλός στην ιστορία. Ωστόσο, το Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου εντόπισαν τη φωνή του Μπελ ηχογραφημένη. Οι ερευνητές είχαν ανακαλύψει ένα χειρόγραφο που κατέγραφε μια ηχογράφηση, το οποίο έφερε ημερομηνία και την υπογραφή του Μπελ. Πρόσφατα, οι ερευνητές ταίριαξαν το χειρόγραφο αυτό με μια ηχογράφηση της 15ης Απριλίου του 1885, η οποία είναι -φυσιολογικά- κακής ηχητικής ποιότητας, με τον Μπελ να διαβάζει νούμερα για 4 λεπτά, κλείνοντας με τη φράση «εις επιβεβαίωσιν των οποίων, ακούστε τη φωνή μου, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ». Η οπτική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για να ανακτηθεί ο ήχος αναπτύχθηκε κατά τα περασμένα 10 χρόνια. Η ομάδα ερευνητών είναι σε συνεχή αναζήτηση περισσότερου ηχογραφημένου υλικού από το εργαστήριο του εφευρέτη.
Το χρώμα του τρένου που μετέφερε το σώμα του Λίνκολν
Η κηδεία του Λίνκολν το 1865 περιλάμβανε μια περιφορά στις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ, διάρκειας δύο εβδομάδων, με τρένο,. Δεδομένης όμως της δυνατότητας λήψης μόνο ασπρόμαυρων φωτογραφιών, κανείς δε γνώριζε τι χρώμα ήταν το βαγόνι που μετέφερε το σώμα του Αμερικανού προέδρου και με την επέτειο των 150 ετών από τη δολοφονία του να πλησιάζει, το χρώμα άρχισε να γίνεται σημαντικό. Έτσι, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα συνεργάστηκαν με δημιουργούς μοντέλων τρένων για να βρουν το χρώμα του βαγονιού. Μια δύσκολη υπόθεση, ειδικά με το βαγόνι καμένο από το 1911. Ωστόσο, ένας χημικός και φίλος των τρένων, ο Γουέιν Γουεσολόσκι, απέκτησε ένα μικρό κομμάτι από την ελάχιστη διακόσμηση του τρένου που σώθηκε. Αφότου συνέκριναν τα υπολείμματα μπογιάς με τα εθνικά πρότυπα χρωμάτων, το χρώμα αποκαλύφθηκε – μια σκούρα καστανέρυθρη απόχρωση.
Τι μπογιά χρησιμοποιούσε ο Πικάσο
Το Ινστιτούτο Τεχνών του Σικάγο και το Εθνικό Εργαστήριο του Σικάγο συνεργάστηκαν για να καθορίσουν τι μπογιά χρησιμοποιήθηκε στους διάσημους πίνακες του Πικάσο. Χρησιμοποίησαν ισχυρές ακτίνες Χ για να εξετάσουν το είδος μπογιάς και τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα: ο Πικάσο ήταν ανάμεσα στους πρώτους που, αντί για μπογιά ειδικά κατασκευασμένη για καλλιτέχνες, χρησιμοποιούσε κοινή οικιακή μπογιά. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούσε την Ripolin, την πρώτη οικιακή μπογιά που βγήκε στο εμπόριο.
Η οσμή της νεαρής Γης
Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς μπορεί να μύριζε η Γη πριν από 1,9 δισεκατομμύρια χρόνια; Οι επιστήμονες ίσως ανακάλυψαν την αρχαία δυσοσμία, εξετάζοντας απολιθώματα που βρέθηκαν κοντά στη λίμνη Σουπήριορ στον Καναδά. Μια ομάδα ερευνητών δημοσίευσε μια έκθεση με απολιθώματα που αποδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο τα μικρόβια τρέφονταν, την ετεροτροφία. «Η ετεροτροφία είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα με αυτό που συμβαίνει στο στομάχι μας μετά το φαγητό, όπου βακτήρια διασπούν την οργανική ύλη» λέει ο Μάρτιν Μπρέιζερ, ένας από τους ερευνητές και καθηγητής στην Οξφόρδη.
Αυτό, στην πραγματικότητα, δεν είναι πολύ διαφορετικό από τον τρόπο τροφής των βακτηριδίων σήμερα, πράγμα που αφήνει υποψίες μυρωδιάς υδρόθειου – δηλαδή, της δυσοσμίας των σάπιων αυγών. «Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι η ζωή στη Γη πριν από 1,9 δισεκατομμύρια χρόνια σίγουρα θα μύριζε σαν σάπια αυγά»
Η ηλικία του πρώτου πονόδοντου
Το 2011, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Τορόντο βρήκαν ενδείξεις στοματικής μόλυνσης σε ερπετά που έζησαν κατά τον Παλαιοζωικό αιώνα, 275 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ στοματικής/οδοντικής ασθένειας σε σπονδυλωτά κατά 200 εκ. χρόνια – γιατί φυσικά και υπάρχει τέτοιο ρεκόρ. Τα ατυχή πλάσματα που ανήκαν στο είδος του λαβιδόσαυρου (Labidosaurus Hamatus) πρέπει να αντιμετώπισαν πονόδοντους καθώς προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στη ζωή στην ξηρά και στην κατανάλωση κρέατος και φυτών. Χρησιμοποιώντας αξονική τομογραφία, οι επιστήμονες εντόπισαν την εκτεταμένη μόλυνση που οδήγησε στην καταστροφή του οστού του σαγονιού και σε απώλεια δοντιών.
Η ύπαρξη μιας φρανκενστάιν μούμια
Υπάρχει όντως η φρανκενστάιν- μούμια; Όχι ακριβώς, πάντως ερευνητές το περασμένο καλοκαίρι ανακάλυψαν ότι τα δύο πτώματα ηλικίας 3.000 ετών που βρέθηκαν σε βάλτο ήταν βασικά μουμιοποιημένοι… φρανκενστάιν. Τα σώματα αυτά, ένα ανδρικό και ένα γυναικείο, μάλλον τοποθετήθηκαν στο βάλτο για να διατηρηθούν, και θάφτηκαν εκ νέου εκατοντάδες χρόνια μετά. Οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν πως το σαγόνι του γυναικείου σκελετού δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο κρανίο και, μετά από μερικά τεστ DNA, βρήκαν ότι τα κόκκαλα είχαν προέλθει από διαφορετικούς ανθρώπους. Στην περίπτωση του ανδρικού σκελετού, τα κόκκαλα ανήκαν σε ανθρώπους που τους χώριζαν εκατοντάδες χρόνια. Η εξήγηση γι’ αυτό το ανθρώπινο πάζλ δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά ο επιστήμονας Τέρι Μπράουν εξέφρασε την κυνική περίπτωση ότι «το κρανίο ίσως χάθηκε, οπότε απλά βρήκαν ένα άλλο και το κόλλησαν».
Πηγή newsbeast
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου