ΚΑΛΑΜΑΤΑ : Η Ιστορία της Μονή Δήμιοβας

Κάθε χρόνο την 15^ην Αυγούστου όπου γιορτάζει και η μονή, πλήθος συρρέει στον ναό για να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας της Δήμιοβας.

Η Μονή της Δήμιοβας (ή Ντίμιοβα, Τίμιοβα, Τίνοβα, Ντιμόνοβο και Ντιμόνοβο) βρίσκεται  ανατολικά του κεντρικού Ταϋγέτου.  Πλησίον της Καλαμάτας στην περιοχή Αβίας και λίγο πιο πάνω από το χωριό Ελαιοχώρι  (ή Γιάννιτσα)  μέσα σε ένα χώρο κατάμεστο από πεύκα και έλατα θα βρείτε την μονή της Δήμιοβας.   

Το χωριό καθώς  και ο ναός επλήγησαν στον τελευταίο μεγάλο σεισμό της Καλαμάτας το 1986.

Μέσα στη μονή η οποία έχει κτιστεί το 17^ο αιώνα βρίσκεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι τοιχογραφίες του οποίου έγιναν το 1663 οι περισσότερες από τον ιερομόναχο ζωγράφο Δαμασκηνό. Τα ίχνη όμως της μονής εμφανίζονται το 1463 από τους Τούρκους κατά τον Τουρκοενετικό πόλεμο και μάλλον το 17^ο αιώνα θα έγινε η εκ νέου ανακαίνιση της μονής όταν πυρπολήθηκε από τους Τούρκους το 1770 κατά τα «Ορλοφικά»,  κάτι που είναι εμφανές πάνω στις τοιχογραφίες  μέχρι και σήμερα .

Μέσα στο ναό υπάρχει και η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, από την οποία σύμφωνα με την παράδοση, όταν χτυπήθηκε κατά της εποχή των εικονομαχιών από τον αδελφό του αυτοκράτορα Λέοντα  Ισαύρου , έτρεξε λίγο αίμα πράγμα που επιβεβαίωσε και η ανάλυση του καθηγητή Λάνδερερ. 

Η Χρονολόγηση της εικόνας σύμφωνα με τον Ξενογιάννη,   φιλοτεχνήθηκε πολύ πριν από το 16^ο αιώνα και η οποία επανήλθε στο ναό, όταν αποκαταστάθηκαν οι κυριότερες ζημιές  ναού το 1837.

Το όνομα Δήμιοβα είναι σλαβικής προελεύσεως και σημαίνει «κρόκος» στα σλάβικα και φαίνεται ότι το πήρε από περίφημο φυτό  κρόκος ή Ζαφορά .

Εδώ και αιώνες προσκυνητές ανεβαίνουν στην μονή για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.  Στη μονή αυτή είχε σχεδιασθεί η απελευθέρωση της Καλαμάτας την 23η Μαρτίου 1821.

Το 1834 για μια ακόμα φορά η μονή λεηλατήθηκε και ο Αντιβασιλέας Μάουρερ αφαίρεσε όλα τα ιερά σκεύη, ιερά άμφια, αναθήματα και αφιερώματα, αλλά όταν οι απεσταλμένοι του προσπάθησαν να αφαιρέσουν  την  θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, αλλά οι κάτοικοι της Γιάννιτσας (σημερινό Ελαιοχώρι) δεν τον άφησαν. ΟΙ ζημιές της μονής αποκαταστάθηκαν μετά από απαίτηση των κατοίκων το 1838, επί Βασιλείας του Όθωνα. Όμως οι περιπέτειες της μονής δεν είχαν τελειώσει, συνεχίσθηκαν και επί Γερμανικής κατοχής, όπου εγκαταλείφτηκε το μοναστήρι για λόγους προσωπικής ασφάλειας.  Στις 5 Ιανουαρίου 1948 ένα μέρος της μονής πυρπολήθηκε από αγνώστους και για άγνωστο λόγο, ευτυχώς όμως οι κάτοικοι με αυτοθυσία έσβησαν την φωτιά προτού επεκταθεί. 

Το 1960, με απόφαση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου Δασκαλάκη η μονή  μετατράπηκε σε γυναικεία και ανακινήθηκε για μια ακόμα φορά  τα έτη 1968-1969 από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Θέμελη.

Αξίζει να αναφερθεί ότι πλησίον της μονής (νοτιοδυτικά) βρίσκεται και ο ο ερειπωμένος πύργος «Πύργος του Ρήγα», στον οποίο κατέφευγαν οι μοναχοί όταν κινδύνευαν.

Α. Μανωλούδη

.