Γιορτάζουν σήμερα 17 Απριλίου 2014

ΣΥΜΕΩΝ, ΑΥΔΕΛΑΣ, ΓΟΘΑΖΑΤ, ΦΟΥΣΙΚ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΑΖΑΤ, ΑΝΙΚΗΤΟΣ, ΠΑΙΣΙΟΣ, ΖΩΣΙΜΑΣ, ΘΕΟΧΑΡΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, ΝΤΟΝΑΝ

Μεγάλη Πέμπτη  * - Ο Μυστικός Δείπνος

Νηστεία

Ολόκληρο το εορτολόγιο για σήμερα

Άγιος Συμεών επίσκοπος Περσίας και οι μαρτυρήσαντες μαζί μ' αυτόν Αύδελας ο πρεσβύτερος, Γοθαζάτ, Φουσίκ και άλλοι 1150

Άγιος Αδριανός ο Νέος

Άγιος Μακάριος(1)  Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου

Άγιος Αγαπητός πάπας Ρώμης

Άγιος Αζάτ ο Ευνούχος

Όσιος Παΐσιος, διά Χριστόν σαλός

Όσιος Ζωσιμάς

Άγιος Ανίκητος ο Ιερομάρτυρας πάπας Ρώμης

Όσιοι Απόστολος και Θεοχάρης οι αυτάδελφοι

Άγιος Εφραίμ ο Μεγάλος

Μετακομιδή των Ιερών λειψάνων του Οσίου Αλεξάνδρου του εκ Ρωσίας

Άγιος Donnan και οι συν αυτώ Μάρτυρες

*Μεγάλη Πέμπτη

Την  Μεγάλη Πέμπτη, επιτελείται η ανάμνηση του  «Μυστικού Δείπνου» του Ιησού στους 12 μαθητές Του. Πριν από την τέλεση του δείπνου ο Ιησούς «ένιψε» (έπλυνε)  τα πόδια των αποστόλων, μια συμβολική κίνηση του Ιησού με την οποία ήθελε να δείξει ότι δεν υπάρχουν «πρωτεία» είπε δε :  «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους». Πρώτα έπλυνε τα πόδια του Ιούδα και νουθετούσε τους μαθητές του λέγοντας να αγαπούν ο ένας τον άλλον και στη συνέχεια μίλησε για την προδοσία.  Στη συνέχεια πήρε το ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου», πήρε το κρασί και είπε: «Πιέτε διότι τούτο εστί το αίμα Μου». Ο Ιούδας, μόλις έφαγε τον άρτο έφυγε και μετέβη στους αρχιερείς να τους Τον παραδώσει.

Μετά το δείπνο μαζί με τους μαθητές μετέβη στο όρος των ελαιών όπου απομακρύνθηκε για να προσευχηθεί. Εκεί  έφτασε ο Ιούδας τον πλησίασε τον φίλησε

Και αυτό ήταν το σημάδι για να τον αναγνωρίσουν οι στρατιώτες για να τον συλλάβουν. Είχε συμφωνήσει με τους αρχιερείς Ιουδαίους να τους τον παραδώσει έναντι τριάκοντα αργυρίων. Οι στρατι΄ώτες των συλλαμβάνουν και τον οδηγούν στον αρχιιερέα  Άννα και στην συνέχεια στον Καιάφα. Οι μαθητές σκορπίζονται.

Το « Μυστηρίο της θείας Ευχαριστίας» γινεται εις ανάμνηση του Μυστικού δείπνου.

(1) Ο Άγιος Μακάριος (βαφτιστικό όνομα Μιχαήλ) της οικογενείας Νοταράδων, γεννήθηκε το 1731 μ.χ. στην Κόρινθο. Μικρός ακόμα έφυγε κρυφά για να μονάσει πηγαίνοντας  στο Μέγα σπήλαιο. Εκεί τον βρήκε ο πατέρας του Γεώργιος και τον πήρε πίσω σπίτι. Αργότερα μετέβη ως διδάσκαλος στην Κόρινθο, όπου και διέπρεψε τόσο ώστε μετά το θάνατο του επισκόπου τους Παρθενίου (1764 μ.Χ.)  πρότειναν στον Πατριάρχη Σαμουήλ ως διάδοχό του τον λαϊκό Μιχαήλ. Ο Πατριάρχης το εδέχθη και ο Μιχαήλ εχάρη μοναχός όπου πήρε ντο όνομα Μακάριος  και στη συνεχεία χειροτονήθηκε επίσκοπος Κορίνθου. Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο κατέφυγε  με την οικογένειά του στη Ζάκυνθο και στη συνεχεία στην Ύδρα, όπου μόνασε σε κάποιο μοναστήρι. Αργότερα όταν είχαν ηρεμίσει τα πράγματα επέστρεψε και η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου είχε εκλέξει νέο επίσκοπο Κορίνθου επειδή ο Μακάριος είχε εγκατέλειψει  την επαρχία του και είχε φύγει.  Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Χίο, όπου βρήκε την  γαλήνη, μαζί με τον Αθανάσιο Πάριο και τον ιερομόναχο Νικηφόρο Χίου.  Κοιμήθηκε  ειρηνικά στις 17 Απριλίου 1805 μ.χ και η μνήμη του τιμάται στις 17 Απριλίου.