Ο αυτισμός δεν είναι μια κολλητική αρρώστια

...με την συμβολή της Αντιγόνης Γινοπούλου Ψυχολόγου – Παιδοψυχολόγου

 

Το τίτλο της συνέντευξης τον έδωσε η κυρία Παρασκευή Αθανασίου, μητέρα του Στέλιου 5 ετών, η οποία εκτός από το πρόβλημα του παιδιού της έχει να αντιμετωπίσει την άγνοια και τον ρατσισμό των συνανθρώπων.


Κυρία Αθανασίου τι γνωρίζατε για τον αυτισμό πριν διαγνωσθεί στον Στέλιο;
Δεν γνώριζα απολύτως τίποτα και όταν έγινε η διάγνωση στο παιδί μου ήταν πολύ δύσκολο ψυχολογικά να το αντιμετωπίσουμε.

Πως καταλάβατε ότι το παιδί σας διαφέρει από τα υπόλοιπα παιδιά και τι ηλικία είχε ο Στέλιος όταν διαγνώστηκε ο αυτισμός ;
Ο Στέλιος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού με σοβαρή αναπτυξιακή διαταραχή και   διάγνωση έγινε όταν το παιδί  ήταν 1,5 έτους. Μας προβλημάτισε επειδή ήταν πολύ μοναχικός και δεν τον ενδιέφερε να παίξει με τον αδελφό του, ήταν σαν χαμένος, του μιλούσαμε και δεν καταλάβαινε τίποτα απ’ αυτά που λέγαμε ούτε καν μας κοιτούσε σαν να αδιαφορούσε πλήρως, δεν μιλούσε καθόλου, επικοινωνούσε μαζί μας με κραυγές. Το μόνο θετικό ήταν ότι περπατούσε, ήταν το μόνο κοινό που είχε με τα παιδιά της ηλικίας του.

Που απευθυνθήκατε για τη διάγνωση του παιδιού ;
Αρχικά σε ιδιωτικό κέντρο και αργότερα στο Αττικό Νοσοκομείο, στην κυρία Αντωνοπούλου και στην ομάδα της.

Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν σας ανακοινώθηκε η διάγνωση του αυτισμού;
Ατελείωτη στεναχώρια για το παιδί και το μέλλον του, φόβος για το πώς θα αντιμετωπίσω την κατάσταση του. Άρχισα να ψάχνω, να διαβάζω και να ρωτάω τους ειδικούς.

Η εκπαίδευση του Στέλιου τι περιλαμβάνει;
Πηγαίνουμε το Στέλιο σε ειδικό κέντρο θεραπειών και από εφέτος ξεκίνησε να πηγαίνει και σε ειδικό νηπιαγωγείο. Πιστεύω ότι το νηπιαγωγείο τον βοηθάει πολύ επειδή βλέπω ότι είναι πιο φιλικός με τα άλλα παιδιά και τα πλησιάζει πιο εύκολα.

Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα της οικογένειας ;
Πολύ δύσκολη επειδή ο Στέλιος είναι ένα υπερκινητικό παιδί που χρειάζεται τη φροντίδα και την προσοχή μας συνέχεια, πειράζει τους πάντες και δυσκολευόμαστε να πάμε μαζί του έξω επειδή δεν είναι αποδεκτός από πολλούς ανθρώπους.

Πόσο συχνά συναντάτε ανθρώπους που σας αντιμετωπίζουν με ρατσισμό;
Δυστυχώς συχνά, επειδή δεν γνωρίζουν για τον αυτισμό και θεωρούν ότι ο Στέλιος είναι ένα κακομαθημένο παιδί που κάνει ότι θέλει χωρίς να τον ελέγχω. Πρόσφατα στην παιδική χαρά το παιδί μου έπαιζε με τα χώματα και μια άλλη μητέρα μου έκανε παρατήρηση με έντονο ύφος επειδή άφηνα το παιδί μου να λερωθεί.

Εκτός από τον Στέλιο έχετε ακόμα ένα παιδί τον Σπύρο 8,5 ετών. Πως αντιμετωπίζει ο Σπύρος τον  αδελφό του;
Ο Σπύρος στεναχωριέται για τον Στέλιο, γνωρίζει και δείχνει απέραντη κατανόηση. Του δείχνει πολύ αγάπη, του μιλάει και του συλλαβίζει λέξεις, τον βοηθάει σε ότι χρειάζεται στο σπίτι, στο ντύσιμο, το φαγητό, την τουαλέτα. Πιστεύω ότι τα παιδιά μου έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση βασισμένη στην αγάπη την οποία την καταλαβαίνει ο Στέλιος.

Τι μήνυμα θέλετε να δώσετε στους γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα με το δικό σας;
Ο αυτισμός θέλει δουλειά σε καθημερινή βάση από μικρή ηλικία, δεν θεραπεύεται όμως βελτιώνεται με τη συνεχή εκπαίδευση του παιδιού, με υπομονή και αγάπη. Η αισιοδοξία και η επιμονή πρέπει να βρίσκονται στην καθημερινότητα μας.

Πηγή :fe-mail