Έχει άραγε ο Ήλιος μια «αδελφή» η οποία φέρει το θάνατο;

Ο Ήλιος μπορεί να έχει μια «αδελφή», η οποία μαζί με αυτόν αποτελεί ένα διπλό σύστημα αστέρων. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το αστέρι αυτό είναι ένας καφέ νάνος, ο οποίος σχετίζεται με τις περιοδικές εξαφανίσεις των γήινων ειδών.

© Φωτογραφία: ru.wikipedia.org/ Anynobody/cc-by-sa 3.0

Η ιστορία του υποθετικού αστέρα ξεκινά από το 1984. Τότε οι παλαιοντολόγοι από το Σικάγο Ντέβιντ Ράουπ και Τζεκ Σεπκόσκι δημοσίευαν μια εργασία, στην οποία ισχυρίζονταν ότι η μαζική εξαφάνιση των γήινων ειδών συμβαίνει κάθε 26 εκατομμύρια χρόνια. Το συμπέρασμά τους το έκαναν βάσει της μελέτης των απολιθωμάτων των θαλάσσιων οργανισμών για την περίοδο των 250 εκατομμύριων ετών. Οι επιστήμονες επέθεσαν ότι την αιτία των επαναλήψεων πρέπει να ψάξουν όχι στη Γη και την απάντηση άρχισαν να την ψάχνουν οι αστρονόμοι.

Σύντομα εμφανίστηκαν δημοσιεύσεις με επεξήγηση ότι ο Ήλιος είναι ένα διπλό αστέρι. Η δεύτερη και ελαφρύτερη συνιστώσα αυτού του ζεύγους, την οποία ονόμασαν ως Νέμεσις, κινείται ακολουθώντας μια επιμήκη τροχιά, η οποία απομακρύνεται από τον Ήλιο σε απόσταση ενός και μισού έτους φωτός. Όταν μια φορά στα 26 εκατομμύρια έτη έρχονται πιο κοντά, ο νάνος μπαίνει στο Νέφος του Οόρτ, μιας γιγαντιαίας σφαίρας αποτελούμενης από τρισεκατομμύρια κομμάτια πάγου γύρω από το Ηλιακό σύστημα. Λόγω της βαρυτικής διαταραχής μεγάλη μάζα των κομματιών ξεφεύγει από το Νέφος και πέφτει πάνω στη Γη και στους άλλους πλανήτες σε μορφή κομητών. Οι ισχυροί περιοδικοί «βομβαρδισμοί» της Γης είναι ακριβώς αυτοί που προκαλούν το θάνατο των οργανισμών.

Ο καφέ νάνος δεν εκπέμπει φως και μπορεί να εντοπιστεί μόνο με αισθητήρες υπερύθρων. Οι προσπάθειες να χρησιμοποιηθούν τα υπέρυθρα τηλεσκόπια δεν απέδωσαν τίποτα. Το 2012 η NASA δημοσίευσε την πληρέστερη επισκόπηση του ουρανού, καταρτισμένη από το βρισκόμενο σε τροχιά τηλεσκόπιο WISE. Στην επισκόπηση συμπεριλήφθηκαν οι καφέ νάνοι που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα σε ακτίνα έως 20 έτη φωτός από τον Ήλιο. Οι παράμετροί τους δεν συμπίπτανε με τη Νέμεσις.

Πρόσφατα είχαν ληφθεί νέες αποδείξεις ότι η μαζική εξαφάνιση των γήινων ειδών επαναλαμβανόταν κατά την ίδια περίοδο. Όμως όχι σε 26 αλλά σε 27 εκατομμύρια έτη. Έτσι, οι υποστηρικτές της υπόθεσης για το «αστέρι του θανάτου» έχουν πάρει νέες δυνάμεις. Τονίζουν τις παραδοξότητες στην κίνηση του Πλούτωνα και των πιο μακρινών σωμάτων, των μικρών πλανητών Χαουμέα, Μακεμάκε, Έριδα. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι τροχιές τους έχουν πολύ μεγάλη κλίση προς το επίπεδο της τροχιάς των άλλων πλανητών λόγω επίδρασης της Νέμεσις. Ο αστρονόμος επιστήμονας Ντμίτρι Βίμπε δεν συμφωνεί με αυτό το επιχείρημα:

Πριν από πολύ καιρό το Ηλιακό Σύστημα μπορεί να ήταν μέρος ενός όχι διπλού η τριπλού συστήματος αλλά ενός σμήνος αστέρων, όπου οι αστέρες συχνά πλησίαζαν μεταξύ τους. Στη συνέχεια το σμήνος διασπάστηκε και τα αστέρια του συνέχισαν την κίνηση στο Γαλαξία από μόνα τους. Ένα από αυτά τα αστέρια που εκτινάχτηκαν από το σμήνος ήταν και ο Ήλιος.

Ωστόσο κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει αποδείξει ότι «αστέρι του θανάτου» δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει. Δεν αποκλείεται ότι η Νέμεσις θα «εμφανιστεί» στις μελλοντικές επισκοπήσεις του ουρανού, τις οποίες θα δημιουργήσουν τα πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια νέων γενιών.

Μπορίς Πάβλιστσεφ
 
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο: greek.ruvr.ru